Ομάδα παιδιών μέσω εικαστικής έκφρασης
Μια φορά τη βδομάδα για ௨ ώρες θα λειτουργεί μια ομάδα σε ένα χώρο για τα παιδιά όπου θα είναι ελεύθερα να ζωγραφίζουν, να παίζουν θεατρικά παιχνίδια και να συζητάνε θέματα που τους απασχολούν.
κοστίζει ௨0 ευρώ
για πληροφορίες στο 6972116857
ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΣΕΠ:ΨΥΧΟΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΑ
1. O «λογικοκρατούμενος» άνθρωπος αποτελεί το ιδεώδες της αγωγής:
A) του Jean Jack Rousseau που υποστήριζε ότι το παιδί είναι φύσει καλό και πρέπει να αναπτυχθεί ελεύθερα και με το δικό του ρυθμό
B) των συντηρητικών θεολόγων του 17ου αιώνα που θεωρούσαν ότι το παιδί είναι φύσει κακό και οι γονείς πρέπει να αναλάβουν την ηθική διαπαιδαγώγησή του
Γ) της σύγχρονης παιδαγωγικής που θεωρεί το παιδί ως ένα ον sui generis με ιδιαίτερες ανάγκες και ρυθμούς ανάπτυξης
Δ) των εμπειριοκρατών με πρωτεργάτη τον Αγγλο John Locke που υποστήριζαν ότι το παιδί είναι λευκός χάρτης και οι γονείς οφείλουν να του προσφέρουν εμπειρίες που θα οδηγούν στον αυτοέλεγχο και στην αυτοπειθαρχία του
2. Σύμφωνα με τον Piaget ο κυριότερος παράγοντας για την πνευματική ανάπτυξη του ατόμου είναι:
A) H κληρονομικότητα
B) Tο περιβάλλον
Γ) H αλληλεπίδραση κληρονομικότητας-περιβάλλοντος
Δ) O εσωτερικός μηχανισμός ανάπτυξης που ενυπάρχει μέσα στο άτομο
3. Oι Stone και Church διέκριναν τα είδη της απροσάρμοστης συμπεριφοράς σε:
A) 3
B) 4
Γ) 5
Δ) 6
4. Πολλές έρευνες καταλήγουν σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα σχετικά με την επίδραση της σχολικής αποτυχίας υποστηρίζοντας ότι οδηγεί συχνά στην εμφάνιση της επιθετικής συμπεριφοράς των μαθητών. Συμφωνείτε;
A) Συμφωνώ γιατί είναι πιθανό η επιθετική συμπεριφορά να είναι αποτέλεσμα της ματαίωσης που εισπράττουν οι μαθητές που αποτυγχάνουν στο σχολείο.
B) Διαφωνώ γιατί οι επιθετικοί μαθητές αντιπαλεύουν βασικά με την «ελαττωματική» τους φύση.
Γ) Συμφωνώ γιατί η απουσία νοήματος στην σύγχρονη εκπαίδευση δεν αγγίζει τα ενδιαφέροντα των ζωηρών μαθητών.
Δ) Διαφωνώ γιατί η επιθετικότητα είναι συνυφασμένη αποκλειστικά με την κοινωνικοοικονομική κατάσταση των μαθητών και όχι με την σχολική αποτυχία.
5. H κουλτούρα ενός σχολείου διαμορφώνεται από:
A) τις πολιτιστικές συνθήκες της εποχής
B) τις οικονομικές συνθήκες της εποχής
Γ) τις στάσεις, αξίες και πρακτικές που επικρατούν εκεί
Δ) το επίπεδο γνώσεων των μαθητών
6. Oι σχηματικές παραστάσεις οι οποίες απεικονίζουν με συμβολικό και αναλογικό τρόπο ιδέες, θεωρίες και σχέδια δράσης ονομάζονται:
A) Mορφές
B) Mέθοδοι
Γ) Mοντέλα
Δ) Στρατηγικές
7. H «μεταπροοδευτική» παιδαγωγική επιδιώκει να:
A) προωθήσει προοδευτικές απόψεις στην εκπαίδευση
B) αποκαλύψει την αξία των παραδοσιακών μεθόδων διδασκαλίας
Γ) αποδείξει την ανάγκη των μαθητών για έλεγχο και οριοθέτηση
Δ) συγκεράσει στην κατάλληλη αναλογία τις παραδοσιακές με τις σύγχρονες αντιλήψεις για την εκπαίδευση
8. H διαδικασία της σχεδίασης της διδασκαλίας εξαρτάται από:
A) το ωρολόγιο πρόγραμμα μαθημάτων
B) τις προτεραιότητες του Aναλυτικού Προγράμματος Σπουδών
Γ) τη διοίκηση και τον έλεγχο που ασκεί ο εκπαιδευτικός στην τάξη
Δ) τις αποφάσεις του εκπαιδευτικού για τη μορφή και το περιεχόμενο της διδασκαλίας
9. H μητρική αποστέρηση είναι πιθανό να επιδράσει δραματικά στην ανάπτυξη του παιδιού κυρίως ως προς:
A) την σωματική του ανάπτυξη
B) την κοινωνική του ανάπτυξη
Γ) την ψυχοκινητική του ανάπτυξη
Δ) την διανοητική του ανάπτυξη
10. Ολοι οι δάσκαλοι αποδέχονται ως το καλύτερο στυλ διδασκαλίας το δημοκρατικό, στην πράξη όμως πράττουν ακριβώς το αντίθετο, διότι το αυταρχικό στυλ διδασκαλίας είναι:
A) πιο λειτουργικό
B) πιο «γοητευτικό»
Γ) πιο αποτελεσματικό
Δ) πιο φυσικό
A) του Jean Jack Rousseau που υποστήριζε ότι το παιδί είναι φύσει καλό και πρέπει να αναπτυχθεί ελεύθερα και με το δικό του ρυθμό
B) των συντηρητικών θεολόγων του 17ου αιώνα που θεωρούσαν ότι το παιδί είναι φύσει κακό και οι γονείς πρέπει να αναλάβουν την ηθική διαπαιδαγώγησή του
Γ) της σύγχρονης παιδαγωγικής που θεωρεί το παιδί ως ένα ον sui generis με ιδιαίτερες ανάγκες και ρυθμούς ανάπτυξης
Δ) των εμπειριοκρατών με πρωτεργάτη τον Αγγλο John Locke που υποστήριζαν ότι το παιδί είναι λευκός χάρτης και οι γονείς οφείλουν να του προσφέρουν εμπειρίες που θα οδηγούν στον αυτοέλεγχο και στην αυτοπειθαρχία του
2. Σύμφωνα με τον Piaget ο κυριότερος παράγοντας για την πνευματική ανάπτυξη του ατόμου είναι:
A) H κληρονομικότητα
B) Tο περιβάλλον
Γ) H αλληλεπίδραση κληρονομικότητας-περιβάλλοντος
Δ) O εσωτερικός μηχανισμός ανάπτυξης που ενυπάρχει μέσα στο άτομο
3. Oι Stone και Church διέκριναν τα είδη της απροσάρμοστης συμπεριφοράς σε:
A) 3
B) 4
Γ) 5
Δ) 6
4. Πολλές έρευνες καταλήγουν σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα σχετικά με την επίδραση της σχολικής αποτυχίας υποστηρίζοντας ότι οδηγεί συχνά στην εμφάνιση της επιθετικής συμπεριφοράς των μαθητών. Συμφωνείτε;
A) Συμφωνώ γιατί είναι πιθανό η επιθετική συμπεριφορά να είναι αποτέλεσμα της ματαίωσης που εισπράττουν οι μαθητές που αποτυγχάνουν στο σχολείο.
B) Διαφωνώ γιατί οι επιθετικοί μαθητές αντιπαλεύουν βασικά με την «ελαττωματική» τους φύση.
Γ) Συμφωνώ γιατί η απουσία νοήματος στην σύγχρονη εκπαίδευση δεν αγγίζει τα ενδιαφέροντα των ζωηρών μαθητών.
Δ) Διαφωνώ γιατί η επιθετικότητα είναι συνυφασμένη αποκλειστικά με την κοινωνικοοικονομική κατάσταση των μαθητών και όχι με την σχολική αποτυχία.
5. H κουλτούρα ενός σχολείου διαμορφώνεται από:
A) τις πολιτιστικές συνθήκες της εποχής
B) τις οικονομικές συνθήκες της εποχής
Γ) τις στάσεις, αξίες και πρακτικές που επικρατούν εκεί
Δ) το επίπεδο γνώσεων των μαθητών
6. Oι σχηματικές παραστάσεις οι οποίες απεικονίζουν με συμβολικό και αναλογικό τρόπο ιδέες, θεωρίες και σχέδια δράσης ονομάζονται:
A) Mορφές
B) Mέθοδοι
Γ) Mοντέλα
Δ) Στρατηγικές
7. H «μεταπροοδευτική» παιδαγωγική επιδιώκει να:
A) προωθήσει προοδευτικές απόψεις στην εκπαίδευση
B) αποκαλύψει την αξία των παραδοσιακών μεθόδων διδασκαλίας
Γ) αποδείξει την ανάγκη των μαθητών για έλεγχο και οριοθέτηση
Δ) συγκεράσει στην κατάλληλη αναλογία τις παραδοσιακές με τις σύγχρονες αντιλήψεις για την εκπαίδευση
8. H διαδικασία της σχεδίασης της διδασκαλίας εξαρτάται από:
A) το ωρολόγιο πρόγραμμα μαθημάτων
B) τις προτεραιότητες του Aναλυτικού Προγράμματος Σπουδών
Γ) τη διοίκηση και τον έλεγχο που ασκεί ο εκπαιδευτικός στην τάξη
Δ) τις αποφάσεις του εκπαιδευτικού για τη μορφή και το περιεχόμενο της διδασκαλίας
9. H μητρική αποστέρηση είναι πιθανό να επιδράσει δραματικά στην ανάπτυξη του παιδιού κυρίως ως προς:
A) την σωματική του ανάπτυξη
B) την κοινωνική του ανάπτυξη
Γ) την ψυχοκινητική του ανάπτυξη
Δ) την διανοητική του ανάπτυξη
10. Ολοι οι δάσκαλοι αποδέχονται ως το καλύτερο στυλ διδασκαλίας το δημοκρατικό, στην πράξη όμως πράττουν ακριβώς το αντίθετο, διότι το αυταρχικό στυλ διδασκαλίας είναι:
A) πιο λειτουργικό
B) πιο «γοητευτικό»
Γ) πιο αποτελεσματικό
Δ) πιο φυσικό
ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Σεμινάριο
Τα παιδιά μας μιλάνε με τις ζωγραφιές τους. Η εικαστική έκφραση είναι ένας τρόπος συγκράτησης και εξερεύνησης έντονων και μπερδεμένων συναισθημάτων. Η χρήση των υλικών, η ελεύθερη επιλογή χρωμάτων, η τεχνοτροπία, η θεματολογία που αναπτύσσει ένα παιδί είναι σημάδια της προσωπικότητας του. Η εικαστική έκφραση βοηθά το παιδί να μιλήσει με τα συναισθήματα του, να προβάλει το θυμό και την απογοήτευση του. Μέσα από την τέχνη το παιδί δίνει υπόσταση στον κόσμο του.
Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί σε μια συνάντηση 3ώρη.
Κόστος σεμιναρίου: 50 ευρώ
Τα παιδιά μας μιλάνε με τις ζωγραφιές τους. Η εικαστική έκφραση είναι ένας τρόπος συγκράτησης και εξερεύνησης έντονων και μπερδεμένων συναισθημάτων. Η χρήση των υλικών, η ελεύθερη επιλογή χρωμάτων, η τεχνοτροπία, η θεματολογία που αναπτύσσει ένα παιδί είναι σημάδια της προσωπικότητας του. Η εικαστική έκφραση βοηθά το παιδί να μιλήσει με τα συναισθήματα του, να προβάλει το θυμό και την απογοήτευση του. Μέσα από την τέχνη το παιδί δίνει υπόσταση στον κόσμο του.
Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί σε μια συνάντηση 3ώρη.
Κόστος σεμιναρίου: 50 ευρώ
ΩΡΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ
Τους Καλοκαιρινούς μήνες (Ιούλιο, Αύγουστο, Σεπτέμβρη).
Ώρες γεμάτες από χορό, παιχνίδι, μουσική, θεατρικό παιχνίδι, ζωγραφική, παραμύθια καθώς και προετοιμασία για την επόμενη σχολική χρονιά προσφέρονται για παιδιά ηλικίας από 2+ ετών από τη Μ. Α Συμβουλευτική ψυχολόγο Α. Τρυφωνίδου στο χώρο της.
Επικοινωνήστε για προκρατήσεις
κιν: 6972116857
Νομοθεσία του 1989 για τα παιδιά
Τρυφωνίδου Αριστονίκη
Μ.Α Συμβ. Ψυχολόγος
Ειδ. Εικαστική θεραπεύτρια
Ειδ. Συστημική θεραπεύτρια
Ειδ. Θεραπεύτρια Γ.Α.Ψ
Το νομικό πλαίσιο μιας κοινωνίας επηρεάζει και αντανακλά τις πεποιθήσεις και τις συμπεριφορές των μελών της. Οι ζεστές και συμπονετικές σχέσεις θεωρούνται ως πολύ σημαντικές για την ολοκλήρωση του χαρακτήρα, της προσωπικότητας και των ταλέντων του παιδιού. Ο πρώτος παράγοντας αφορά τις διαπιστωμένες επιθυμίες και συναισθήματα του παιδιού. Το παιδί δεν μπορεί βέβαια να αποφασίσει για το τι θα συμβεί, αλλά χρειάζεται να εισακούγεται η άποψή του.
Οι εκπαιδευτικοί αποτελούν τους έμπιστους ενήλικες στους οποίους τα παιδιά εκμυστηρεύονται τα μυστικά τους, τις ελπίδες, τους φόβους τους και τις επιθυμίες τους. Το συμφέρον του παιδιού μπορεί να μην είναι πάντα κοινό ή το ίδιο με αυτό των γονέων, γεγονός που δημιουργεί με τη σειρά του ένα επιπλέον δίλημμα.
Τα παιδιά που υπόκεινται σε διατάξεις για επίβλεψη της εκπαίδευσής τους είναι και τα μόνα παιδιά που δικαιούνται θεσμικά να εκφράζουν τη γνώμη τους σχετικά με την επιλογή του σχολείου. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως το δικαίωμα που έχει κάποιος να αρνηθεί την αξιολόγηση και τη θεραπεία αποτελεί διαφορετικής τάξης ζήτημα, συγκριτικά με την υποχρέωσή του να λάβει την απαραίτητη εκπαίδευση και να παρακολουθείται ως προς την πρόοδό του.
Η συνεργασία των παιδιών με τους εκπαιδευτικούς ψυχολόγους χρειάζεται επίσης να διασφαλίζει τις επιθυμίες και τη συναίνεση των παιδιών για αξιολόγηση και θεραπεία, με βάση βέβαια το βαθμό κατανόησής τους. Ενώ ζητάμε την άδεια των γονέων για την αξιολόγηση, τίποτε δε μας υποχρεώνει να συμβουλευτούμε την άποψη του παιδιού. Πιστεύουμε όμως πως αν εξηγήσουμε στο παιδί το στόχο της αξιολόγησης και κερδίσουμε τη συγκατάθεσή του θα πετύχουμε καλύτερη συνεργασία από το ίδιο.
Ο κατάλογος για την ευημερία του παιδιού:
- τις φυσιολογικές, συναισθηματικές και εκπαιδευτικές ανάγκες του παιδιού
- τα πιθανά αποτελέσματα από αλλαγές στις συνθήκες ζωής του παιδιού
- την ηλικία, το φύλο, το οικογενειακό υπόβαθρο και άλλους σχετικούς παράγοντες
- οποιαδήποτε βλάβη έχει υποστεί ή τις συνθήκες επικινδυνότητας για μελλοντική βλάβη
- την επάρκεια των γονέων και άλλων ατόμων που αναγνωρίζονται ως πιθανοί φορείς επιμέλειας του παιδιού
- το εύρος των επιλογών που υπάρχουν διαθέσιμες στο δικαστήριο
Η κεντρική φιλοσοφία που διέπει το νόμο είναι πως οι οικογένειες φροντίζουν με τον καλύτερο τρόπο τα παιδιά τους. Κατά συνέπεια θα έπρεπε να σεβόμαστε την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της οικογένειας.
Καθυστέρηση. Οι καθυστερήσεις στη λήψη και την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων δρουν σε βάρος της ευημερίας του παιδιού.
Οι γονείς χάνουν τη γονεϊκή ευθύνη μόνο μέσω της υιοθεσίας. Στις περιπτώσεις χωρισμού και διαζυγίου και οι δύο γονείς διατηρούν γονεϊκή ευθύνη, χωρίς κανένας από τους δύο γονείς να αποκλείεται από το γονεϊκό του ρόλο. Οι γονείς μπορούν να ασκούν τα γονεϊκά τους καθήκοντα σε όσα παιδιά βρίσκονται σε επιμέλεια.
Τα παιδιά με δυσκολίες συμπεριφοράς νιώθουν μεγαλύτερη σταθερότητα και διασφάλιση, όταν βλέπουν πως οι γονείς τους συνεργάζονται με τους εκπαιδευτικούς για την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους. Οι γονείς που εκφράζουν πρώιμα σημάδια ανησυχίας για τα παιδιά τους καλό είναι να αντιμετωπίζονται ως συνεργάτες που ενδιαφέρονται και πιθανόν έχουν να προσφέρουν κάποιες χρήσιμες εξηγήσεις. Αντίθετα το σχολείο δεν πρέπει να θεωρεί τις δυσκολίες των παιδιών ως δική του αποτυχία.
Η υγεία αναφέρεται σε σωματική και ψυχική υγεία και η αναπηρία εμπεριέχει και την ψυχική διαταραχή. Ο ορισμός της βλάβης περιλαμβάνει κακή μεταχείριση του παιδιού που καλύπτει την ψυχολογική, συναισθηματική, σωματική και σεξουαλική κακοποίηση και αδιαφορία. Οι γονείς επίσης μπορεί να μοιραστούν με τους εκπαιδευτικούς σοβαρές ανησυχίες τους σχετικά με την άσκηση των γονεϊκών τους καθηκόντων. Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει στη συνέχεια να αποφασίσουν για το αν και από πού θα ζητήσουν επιπλέον βοήθεια.
Ζητήματα που αφορούν στην εκπαίδευση των επαγγελματιών
Η διεργασία της μάθησης εμπεριέχει την έννοια της αλλαγής: αλλαγή ως προς το τι γνωρίζουμε (γνωστικό επίπεδο), ως προς το τι αντιλαμβανόμαστε και νιώθουμε (αντιληπτικό και συναισθηματικό επίπεδο) και ως προς το τι κάνουμε (επίπεδο αλληλεπιδράσεων). Ο Watzlawick ορίζει την αλλαγή πρώτης τάξης ως αλλαγή από μια συμπεριφορά σε μια άλλη, με βάση ένα δεδομένο τρόπο συμπεριφοράς. Η αλλαγή δεύτερης τάξης αναφέρεται σε αλλαγή από ένα συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς σε κάποιον άλλο.
Η διεργασία μάθησης αναπτύσσεται σε μια διεργασία συνεξέλιξης, όταν οι εκπαιδευόμενοι συνεισφέρουν με τις ιδέες τους, εξελίσσονται σε ένα πλαίσιο αλληλεπίδρασης που μπορεί να είναι δυαδικό.
Η αλλαγή από μια γραμμική σε μια κυκλική προσέγγιση αποτελεί μια σημαντική διεργασία για την αναπτυξιακή πορεία των εκπαιδευόμενων.
Το κάθε σύστημα αποτελείται από υποσυστήματα όπου το ένα σχετίζεται με το άλλο –γονείς παιδιά προσωπικό και μαθητές- και είναι διευθετημένα με ιεραρχική σειρά. Οι συγχύσεις μεταξύ των υποσυστημάτων ή των ιεραρχικών ρόλων είναι δυσλειτουργικές, αλλά και μεταδοτικές. Η διπλή εμφάνιση μιας προβληματικής κατάστασης και στα δύο πλαίσια ενισχύει ακόμη περισσότερο τη δυσλειτουργία. Όπως είπε και ο Goethe βλέπουμε αυτά που ξέρουμε.
Οι εκπαιδευόμενοι θα πρέπει μέσα από την εκπαίδευσή τους να αποκτήσουν μια αίσθηση του τι σημαίνει να αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα από διαφορετικές γωνίες, όπως την οπτική γωνία του παιδιού, του γονέα, του εκπαιδευτικού. Οι εκπαιδευόμενοι χρειάζεται να μάθουν να αναγνωρίζουν και να λεκτικοποιούν τις δυσκολίες μιας κατάστασης. Χρειάζεται να εκφράζουν με ταπεινότητα και με ενσυναίσθηση τις επιφυλάξεις τους για το εύρος και τις συνέπειες μιας αλλαγής, και ιδιαίτερα στο σχολείο. Στο σχολικό πλαίσιο, οι εκπαιδευτικοί είναι αφοσιωμένοι επαγγελματίες που καταφεύγουν στην αναζήτηση βοήθειας από άλλους, μόνο αφού έχουν δοκιμάσει ανεπιτυχώς ό,τι μπορούσαν και γνώριζαν.
Αναζητάμε την ανάπτυξη στις παρακάτω περιοχές:
- αλλαγές στη στάση: να είμαστε ανοικτοί ως προς το να ακούμε και να αποδεχόμαστε τις διαφορετικές πεποιθήσεις και απόψεις για μια κατάσταση.
- Αλλαγές στην πρακτική: να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στα επαναλαμβανόμενα μοτίβα αλληλεπίδρασης
- Σχέσεις στα σχολεία: να αντιμετωπίζουμε τα σχολεία ως οργανισμούς
- Σύνδεση των συστημάτων του σχολείου και της οικογένειας: να σκεφτούμε την πιθανότητα κοινών συνεντεύξεων οικογένειας και σχολείου και να είμαστε σε θέση, όταν κρίνεται κατάλληλο, να εγείρουμε ζητήματα που θα χειριζόμασταν προηγουμένως μόνο με τους γονείς ή τους εκπαιδευτικούς.
Η συστημική προσέγγιση επιτρέπει την αναγνώριση και την κατανόηση των πιέσεων που λειτουργούν κατά τη διάρκεια της συνεδρίας εποπτείας καθώς και στο εργασιακό πλαίσιο του εποπτευόμενου.
Μ.Α Συμβ. Ψυχολόγος
Ειδ. Εικαστική θεραπεύτρια
Ειδ. Συστημική θεραπεύτρια
Ειδ. Θεραπεύτρια Γ.Α.Ψ
Το νομικό πλαίσιο μιας κοινωνίας επηρεάζει και αντανακλά τις πεποιθήσεις και τις συμπεριφορές των μελών της. Οι ζεστές και συμπονετικές σχέσεις θεωρούνται ως πολύ σημαντικές για την ολοκλήρωση του χαρακτήρα, της προσωπικότητας και των ταλέντων του παιδιού. Ο πρώτος παράγοντας αφορά τις διαπιστωμένες επιθυμίες και συναισθήματα του παιδιού. Το παιδί δεν μπορεί βέβαια να αποφασίσει για το τι θα συμβεί, αλλά χρειάζεται να εισακούγεται η άποψή του.
Οι εκπαιδευτικοί αποτελούν τους έμπιστους ενήλικες στους οποίους τα παιδιά εκμυστηρεύονται τα μυστικά τους, τις ελπίδες, τους φόβους τους και τις επιθυμίες τους. Το συμφέρον του παιδιού μπορεί να μην είναι πάντα κοινό ή το ίδιο με αυτό των γονέων, γεγονός που δημιουργεί με τη σειρά του ένα επιπλέον δίλημμα.
Τα παιδιά που υπόκεινται σε διατάξεις για επίβλεψη της εκπαίδευσής τους είναι και τα μόνα παιδιά που δικαιούνται θεσμικά να εκφράζουν τη γνώμη τους σχετικά με την επιλογή του σχολείου. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως το δικαίωμα που έχει κάποιος να αρνηθεί την αξιολόγηση και τη θεραπεία αποτελεί διαφορετικής τάξης ζήτημα, συγκριτικά με την υποχρέωσή του να λάβει την απαραίτητη εκπαίδευση και να παρακολουθείται ως προς την πρόοδό του.
Η συνεργασία των παιδιών με τους εκπαιδευτικούς ψυχολόγους χρειάζεται επίσης να διασφαλίζει τις επιθυμίες και τη συναίνεση των παιδιών για αξιολόγηση και θεραπεία, με βάση βέβαια το βαθμό κατανόησής τους. Ενώ ζητάμε την άδεια των γονέων για την αξιολόγηση, τίποτε δε μας υποχρεώνει να συμβουλευτούμε την άποψη του παιδιού. Πιστεύουμε όμως πως αν εξηγήσουμε στο παιδί το στόχο της αξιολόγησης και κερδίσουμε τη συγκατάθεσή του θα πετύχουμε καλύτερη συνεργασία από το ίδιο.
Ο κατάλογος για την ευημερία του παιδιού:
- τις φυσιολογικές, συναισθηματικές και εκπαιδευτικές ανάγκες του παιδιού
- τα πιθανά αποτελέσματα από αλλαγές στις συνθήκες ζωής του παιδιού
- την ηλικία, το φύλο, το οικογενειακό υπόβαθρο και άλλους σχετικούς παράγοντες
- οποιαδήποτε βλάβη έχει υποστεί ή τις συνθήκες επικινδυνότητας για μελλοντική βλάβη
- την επάρκεια των γονέων και άλλων ατόμων που αναγνωρίζονται ως πιθανοί φορείς επιμέλειας του παιδιού
- το εύρος των επιλογών που υπάρχουν διαθέσιμες στο δικαστήριο
Η κεντρική φιλοσοφία που διέπει το νόμο είναι πως οι οικογένειες φροντίζουν με τον καλύτερο τρόπο τα παιδιά τους. Κατά συνέπεια θα έπρεπε να σεβόμαστε την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της οικογένειας.
Καθυστέρηση. Οι καθυστερήσεις στη λήψη και την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων δρουν σε βάρος της ευημερίας του παιδιού.
Οι γονείς χάνουν τη γονεϊκή ευθύνη μόνο μέσω της υιοθεσίας. Στις περιπτώσεις χωρισμού και διαζυγίου και οι δύο γονείς διατηρούν γονεϊκή ευθύνη, χωρίς κανένας από τους δύο γονείς να αποκλείεται από το γονεϊκό του ρόλο. Οι γονείς μπορούν να ασκούν τα γονεϊκά τους καθήκοντα σε όσα παιδιά βρίσκονται σε επιμέλεια.
Τα παιδιά με δυσκολίες συμπεριφοράς νιώθουν μεγαλύτερη σταθερότητα και διασφάλιση, όταν βλέπουν πως οι γονείς τους συνεργάζονται με τους εκπαιδευτικούς για την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους. Οι γονείς που εκφράζουν πρώιμα σημάδια ανησυχίας για τα παιδιά τους καλό είναι να αντιμετωπίζονται ως συνεργάτες που ενδιαφέρονται και πιθανόν έχουν να προσφέρουν κάποιες χρήσιμες εξηγήσεις. Αντίθετα το σχολείο δεν πρέπει να θεωρεί τις δυσκολίες των παιδιών ως δική του αποτυχία.
Η υγεία αναφέρεται σε σωματική και ψυχική υγεία και η αναπηρία εμπεριέχει και την ψυχική διαταραχή. Ο ορισμός της βλάβης περιλαμβάνει κακή μεταχείριση του παιδιού που καλύπτει την ψυχολογική, συναισθηματική, σωματική και σεξουαλική κακοποίηση και αδιαφορία. Οι γονείς επίσης μπορεί να μοιραστούν με τους εκπαιδευτικούς σοβαρές ανησυχίες τους σχετικά με την άσκηση των γονεϊκών τους καθηκόντων. Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει στη συνέχεια να αποφασίσουν για το αν και από πού θα ζητήσουν επιπλέον βοήθεια.
Ζητήματα που αφορούν στην εκπαίδευση των επαγγελματιών
Η διεργασία της μάθησης εμπεριέχει την έννοια της αλλαγής: αλλαγή ως προς το τι γνωρίζουμε (γνωστικό επίπεδο), ως προς το τι αντιλαμβανόμαστε και νιώθουμε (αντιληπτικό και συναισθηματικό επίπεδο) και ως προς το τι κάνουμε (επίπεδο αλληλεπιδράσεων). Ο Watzlawick ορίζει την αλλαγή πρώτης τάξης ως αλλαγή από μια συμπεριφορά σε μια άλλη, με βάση ένα δεδομένο τρόπο συμπεριφοράς. Η αλλαγή δεύτερης τάξης αναφέρεται σε αλλαγή από ένα συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς σε κάποιον άλλο.
Η διεργασία μάθησης αναπτύσσεται σε μια διεργασία συνεξέλιξης, όταν οι εκπαιδευόμενοι συνεισφέρουν με τις ιδέες τους, εξελίσσονται σε ένα πλαίσιο αλληλεπίδρασης που μπορεί να είναι δυαδικό.
Η αλλαγή από μια γραμμική σε μια κυκλική προσέγγιση αποτελεί μια σημαντική διεργασία για την αναπτυξιακή πορεία των εκπαιδευόμενων.
Το κάθε σύστημα αποτελείται από υποσυστήματα όπου το ένα σχετίζεται με το άλλο –γονείς παιδιά προσωπικό και μαθητές- και είναι διευθετημένα με ιεραρχική σειρά. Οι συγχύσεις μεταξύ των υποσυστημάτων ή των ιεραρχικών ρόλων είναι δυσλειτουργικές, αλλά και μεταδοτικές. Η διπλή εμφάνιση μιας προβληματικής κατάστασης και στα δύο πλαίσια ενισχύει ακόμη περισσότερο τη δυσλειτουργία. Όπως είπε και ο Goethe βλέπουμε αυτά που ξέρουμε.
Οι εκπαιδευόμενοι θα πρέπει μέσα από την εκπαίδευσή τους να αποκτήσουν μια αίσθηση του τι σημαίνει να αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα από διαφορετικές γωνίες, όπως την οπτική γωνία του παιδιού, του γονέα, του εκπαιδευτικού. Οι εκπαιδευόμενοι χρειάζεται να μάθουν να αναγνωρίζουν και να λεκτικοποιούν τις δυσκολίες μιας κατάστασης. Χρειάζεται να εκφράζουν με ταπεινότητα και με ενσυναίσθηση τις επιφυλάξεις τους για το εύρος και τις συνέπειες μιας αλλαγής, και ιδιαίτερα στο σχολείο. Στο σχολικό πλαίσιο, οι εκπαιδευτικοί είναι αφοσιωμένοι επαγγελματίες που καταφεύγουν στην αναζήτηση βοήθειας από άλλους, μόνο αφού έχουν δοκιμάσει ανεπιτυχώς ό,τι μπορούσαν και γνώριζαν.
Αναζητάμε την ανάπτυξη στις παρακάτω περιοχές:
- αλλαγές στη στάση: να είμαστε ανοικτοί ως προς το να ακούμε και να αποδεχόμαστε τις διαφορετικές πεποιθήσεις και απόψεις για μια κατάσταση.
- Αλλαγές στην πρακτική: να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στα επαναλαμβανόμενα μοτίβα αλληλεπίδρασης
- Σχέσεις στα σχολεία: να αντιμετωπίζουμε τα σχολεία ως οργανισμούς
- Σύνδεση των συστημάτων του σχολείου και της οικογένειας: να σκεφτούμε την πιθανότητα κοινών συνεντεύξεων οικογένειας και σχολείου και να είμαστε σε θέση, όταν κρίνεται κατάλληλο, να εγείρουμε ζητήματα που θα χειριζόμασταν προηγουμένως μόνο με τους γονείς ή τους εκπαιδευτικούς.
Η συστημική προσέγγιση επιτρέπει την αναγνώριση και την κατανόηση των πιέσεων που λειτουργούν κατά τη διάρκεια της συνεδρίας εποπτείας καθώς και στο εργασιακό πλαίσιο του εποπτευόμενου.
ΤΟ ΣΚΕΠΤΕΣΘΑΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΣ
ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ
Υπάρχουμε γιατί σκεφτόμαστε, σκεφτόμαστε γιατί υπάρχουμε σε ένα κόσμο που τον αντιλαμβανόμαστε υποκειμενικά προσπαθώντας πάντα να τον δούμε με αντικειμενικά μάτια. Χιλιάδες συναισθήματα, σκέψεις, κρίσεις, διαπιστώσεις, συμπεράσματα μας κατακλύζουν καθημερινά ζουζουνίζοντας μέσα στο κεφάλι μας -όπου λένε ότι εκεί κατοικεί ο εγκέφαλος μας- μιλάμε από ψυχής ή από καρδιάς είμαστε αυτό που βλέπουμε εμείς ή αυτό που βλέπουν οι άλλοι;
Ποιοι είμαστε;
Τι θέλουμε να είμαστε πραγματικά;
Τι μπορούμε να κάνουμε με τα ενοχλητικά συναισθήματα που περιορίζουν το σκέπτεσθαι;
κ.α
Η ομάδα αυτή θα γίνεται δύο φορές το μήνα , απευθύνεται σε άτομα κάθε ηλικίας που επιθυμούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους.
Υπάρχουμε γιατί σκεφτόμαστε, σκεφτόμαστε γιατί υπάρχουμε σε ένα κόσμο που τον αντιλαμβανόμαστε υποκειμενικά προσπαθώντας πάντα να τον δούμε με αντικειμενικά μάτια. Χιλιάδες συναισθήματα, σκέψεις, κρίσεις, διαπιστώσεις, συμπεράσματα μας κατακλύζουν καθημερινά ζουζουνίζοντας μέσα στο κεφάλι μας -όπου λένε ότι εκεί κατοικεί ο εγκέφαλος μας- μιλάμε από ψυχής ή από καρδιάς είμαστε αυτό που βλέπουμε εμείς ή αυτό που βλέπουν οι άλλοι;
Ποιοι είμαστε;
Τι θέλουμε να είμαστε πραγματικά;
Τι μπορούμε να κάνουμε με τα ενοχλητικά συναισθήματα που περιορίζουν το σκέπτεσθαι;
κ.α
Η ομάδα αυτή θα γίνεται δύο φορές το μήνα , απευθύνεται σε άτομα κάθε ηλικίας που επιθυμούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους.
Η Προσωπικότητα του μαθητή ως κλειδί για τις μελλοντικές του επιλογές εργασίας. Ο ρόλος των Εκπαιδευτικών και των γονέων
Οι επιλογές, οι επιθυμίες, τα όνειρα και οι φιλοδοξίες του ατόμου είναι στενά συνυφασμένες με την προσωπικότητα του που διαμορφώνεται κατά την παιδική του ηλικία και παγιώνεται στην εφηβική. Ό,τι αποτελεί την προσωπικότητα του ατόμου είναι ένα κράμα επιδράσεων από το στενό οικογενειακό περιβάλλον, την κληρονομικότητα- ότι κουβαλάει κανείς στο γονιδιωμα του- το σχολείο και τα κοινωνικά φαινόμενα. Σε αυτά ο ρόλος της οικογένειας και του σχολείου είναι πολύ σημαντικός.
Στη σύντομη αυτή εργασία θα γίνει λόγος για την έννοια της προσωπικότητα του ατόμου και πώς εκδηλώνεται μέσα από τις επιλογές του καθώς και πώς η οικογένεια και το σχολείο καθορίζουν τις τελικές επιλογές του ατόμου.
Στη σύντομη αυτή εργασία θα γίνει λόγος για την έννοια της προσωπικότητα του ατόμου και πώς εκδηλώνεται μέσα από τις επιλογές του καθώς και πώς η οικογένεια και το σχολείο καθορίζουν τις τελικές επιλογές του ατόμου.
ΠΩΣ ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΟ ΜΕΣΟ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ: Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η τέχνη βοηθάει τα παιδιά να εκφράσουν κομμάτια της ψυχής τους που κινούνται στη σφαίρα του ασυνείδητου και που βγαίνουν απρόσκοπτα και αβίαστα στο χαρτί δηλώνοντας την παρουσία τους. Στο σχέδιο εκφράζεται η ασυνείδητη αιτία των ψυχικών συγκρούσεων, συναισθήματα που δεν γίνονται συνειδητά απέχουν από κάθε είδους ενοχή. Το μέσο, η τέχνη, έχει δύναμη. Δημιουργεί σχέσεις, ενδυναμώνει, ενσωματώνει, εμπνέει.
Στην εργασία αυτή θα παρουσιασθεί η ομάδα παιδιών που έχουν αδέλφια με Αυτισμό και θα συζητηθεί η επίδραση της τέχνης-ως βοηθητικού μέσου- στην ανάπτυξη της ομάδας.
ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
Περίληψη
Η μελέτη αυτή διαπραγματεύεται την εφαρμογή της Εικαστικής ψυχοθεραπείας (art therapy) σε ασθενείς με γνωστική έκπτωση. Η εικαστική ψυχοθεραπεία είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας που επιτρέπει τη συναισθηματική έκφραση και «ίαση»μέσω εξωλεκτικών οδών. Η ζωγραφική είναι μια προβλητική τεχνική που επιτρέπει σε ενήλικες να δημιουργήσουν, να κατασκευάσουν μια εικόνα του κόσμου όπως τον βιώνουν. Ο αρχικός στόχος είναι να βοηθηθεί ο ασθενής με διάφορες δραστηριότητες να διατηρήσει την κατάσταση της υγείας του σε κάποιο επίπεδο.
Η θεραπεία μέσω της τέχνης (εικαστικά) ξεχωρίζει με την έμφαση που δίνει στον άνθρωπο ως ενεργητικού παράγοντα στην ίαση του. Η εικαστική θεραπεία μπορεί συνεχώς να αποτιμά τα ελλείμματα στην προσαρμογή, στη μνήμη στην οπτική αντίληψη και στο συγκροτισμό του ασθενούς. Ο εικαστικός θεραπευτής μπορεί να σημειώνει τη βαθμιαία, σταδιακή απώλεια ικανοτήτων στην εικαστική εργασία του ασθενούς. Ο Εικαστικός θεραπευτής θα πρέπει να ερμηνεύει τα σκίτσα της κατάθλιψης, της άνοιας και να τα αντιστοιχεί με σωματικά συμπτώματα, που ενδεχομένως να περιγράφουν μια παθολογική κατάσταση. Τα εικαστικά έργα τόσο όσο και οι συμπεριφορές που παρατηρούνται σε μια εικαστική θεραπεία, είναι αποδεικτικά στοιχεία για το στάδιο της νόσου.
Η μελέτη αυτή διαπραγματεύεται την εφαρμογή της Εικαστικής ψυχοθεραπείας (art therapy) σε ασθενείς με γνωστική έκπτωση. Η εικαστική ψυχοθεραπεία είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας που επιτρέπει τη συναισθηματική έκφραση και «ίαση»μέσω εξωλεκτικών οδών. Η ζωγραφική είναι μια προβλητική τεχνική που επιτρέπει σε ενήλικες να δημιουργήσουν, να κατασκευάσουν μια εικόνα του κόσμου όπως τον βιώνουν. Ο αρχικός στόχος είναι να βοηθηθεί ο ασθενής με διάφορες δραστηριότητες να διατηρήσει την κατάσταση της υγείας του σε κάποιο επίπεδο.
Η θεραπεία μέσω της τέχνης (εικαστικά) ξεχωρίζει με την έμφαση που δίνει στον άνθρωπο ως ενεργητικού παράγοντα στην ίαση του. Η εικαστική θεραπεία μπορεί συνεχώς να αποτιμά τα ελλείμματα στην προσαρμογή, στη μνήμη στην οπτική αντίληψη και στο συγκροτισμό του ασθενούς. Ο εικαστικός θεραπευτής μπορεί να σημειώνει τη βαθμιαία, σταδιακή απώλεια ικανοτήτων στην εικαστική εργασία του ασθενούς. Ο Εικαστικός θεραπευτής θα πρέπει να ερμηνεύει τα σκίτσα της κατάθλιψης, της άνοιας και να τα αντιστοιχεί με σωματικά συμπτώματα, που ενδεχομένως να περιγράφουν μια παθολογική κατάσταση. Τα εικαστικά έργα τόσο όσο και οι συμπεριφορές που παρατηρούνται σε μια εικαστική θεραπεία, είναι αποδεικτικά στοιχεία για το στάδιο της νόσου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
